چون اراده سفر كني سزاوار آن است كه روزه بداري روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و اختيار نمايي روز شنبه را يا روز سه شنبه را يا روز پنجشنبه را و اجتناب كن از سفر كردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پيش از ظهر روز جمعه و از سفر كردن در اين ايام كه در اين نظم واقع شده (هفت روزي نحس باشد در مهي زان حذر كن تا نيابي هيچ رنج سه و پنج و سيزده با شانزده بيست و يك با بيست و چار و بيست و پنج) از بعضي روايات نقل شده كه بيست و يكم سفر كردن خوب است و در روز هشتم و بيست و سوم خوب نيست و سفر مكن در محاق شهر و در حالي كه قمر در برج عقرب باشد و اگر ضرورتي حاصل شود براي سفر كردن در اين اوقات دعاهاي سفر را بخوان و تصدق كن و هر وقت كه خواهي به سفر رو
(و روايت شده كه: مردي از اصحاب حضرت امام محمد باقر عليه السلام اراده سفري كرد خدمت آن حضرت رسيد تا وداع كند با آن جناب حضرت به او فرمود كه پدرم علي بن الحسين عليه السلام هرگاه اراده مي نمود كه بيرون رود بسوي بعض املاك خود مي خريد سلامتي خود را از خدا به آنچه آسان بود براي او يعني به دادن صدقه به هر چه كه ممكن بود و اين در وقتي بود كه پاي خود را در ركاب مي گذاشت و چون بسلامت از سفر مراجعت مي كرد شكر مي كرد خدا را و تصدق مي داد به آنچه كه ممكن بود آن مرد وداع كرد و رفت و بجا نياورد آنچه را كه آن حضرت فرموده بود پس هلاك شد در راه اين خبر به امام محمد باقر عليه السلام رسيد فرمود اين مرد پند داده شد اگر مي پذيرفت)
و سزاوار است كه پيش از متوجه شدن غسل بكني پس جمع مي كني اهل خود را نزد خود و دو ركعت نماز مي گزاري و از خدا خير خود را سؤال مي نمايي و آية الكرسي مي خواني و حمد و ثناي الهي بجا مي آوري و صلوات بر حضرت رسول و آل او صلوات الله عليهم مي فرستي و مي گويي
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ الْيَوْمَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ وُلْدِي وَ مَنْ كَانَ مِنِّي بِسَبِيلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغَائِبَ اللَّهُمَّ احْفَظْنَا بِحِفْظِ الْإِيمَانِ وَ احْفَظْ عَلَيْنَا اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا [اجْمَعْنَا] فِي رَحْمَتِكَ وَ لا تَسْلُبْنَا فَضْلَكَ إِنَّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ هَذَا التَّوَجُّهَ طَلَبا لِمَرْضَاتِكَ وَ تَقَرُّبا إِلَيْكَ [اللَّهُمَ ] فَبَلِّغْنِي مَا أُؤَمِّلُهُ وَ أَرْجُوهُ فِيكَ وَ فِي أَوْلِيَائِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
پس وداع كن اهل خود را و برخيز و بر در خانه بايست و تسبيح حضرت فاطمه صلوات الله عليها را بخوان و سوره حمد را از پيش رو و از جانب راست و از جانب چپ بخوان و همچنين آية الكرسي را از سه جانب بخوان و بگو
اللَّهُمَّ إِلَيْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِي وَ عَلَيْكَ خَلَّفْتُ أَهْلِي وَ مَالِي وَ مَا خَوَّلْتَنِي وَ قَدْ وَثِقْتُ بِكَ فَلا تُخَيِّبْنِي يَا مَنْ لا يُخَيِّبُ مَنْ أَرَادَهُ وَ لا يُضَيِّعُ مَنْ حَفِظَهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ احْفَظْنِي فِيمَا غِبْتُ عَنْهُ وَ لا تَكِلْنِي إِلَي نَفْسِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
الدعاء پس بخوان سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را يازده مرتبه و سوره إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ و آية الكرسي و سوره قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ پس دست بر جميع بدن خود بمال و تصدق كن به هر چه ميسر باشد و بگو اللَّهُمَّ إِنِّي اشْتَرَيْتُ بِهَذِهِ الصَّدَقَةِ سَلامَتِي وَ سَلامَةَ سَفَرِي وَ مَا مَعِي اللَّهُمَّ احْفَظْنِي وَ احْفَظْ مَا مَعِيَ وَ سَلِّمْنِي وَ سَلِّمْ مَا مَعِيَ وَ بَلِّغْنِي وَ بَلِّغْ مَا مَعِيَ بِبَلاغِكَ الْحَسَنِ الْجَمِيلِ و با خود بردار عصايي از چوب درخت بادام تلخ كه (روايت شده كه: هر كه به سفري رود و با خود بردارد عصاي بادام تلخ و بخواند وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ تا وَ اللَّهُ عَلَي مَا نَقُولُ وَكِيلٌ و اين در سوره قصص است حق تعالي او را ايمن گرداند از هر سبع درنده و از هر دزد ظلم كننده و از هر حيوان صاحب زهري تا به خانه خود بر گردد و با او باشد هفتاد و هفت ملك كه طلب آمرزش كند براي او تا برگردد و عصا را بگذارد)
و سنت است كه با عمامه بيرون
روي و سر عمامه در زير حنك بگرداني تا اينكه به تو آسيبي نرسد از دزد و غرق شدن و سوختن و قدري از تربت امام حسين عليه السلام با خود بردار و در وقت برداشتن بگو اللَّهُمَّ هَذِهِ طِينَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السلام وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ اتَّخَذْتُهَا حِرْزا لِمَا أَخَافُ وَ مَا لا أَخَافُ و با خود بردار انگشتر عقيق و فيروزج و خصوص انگشتري كه عقيق آن زرد باشد و بر يك طرفش نقش باشد مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ و بر طرف ديگرش محمد و علي