پس مي روي به مسجد زيد كه نزديك مسجد سهله است و دو ركعت نماز در آن مي گزاري و دستها را مي گشايي و مي گويي
إِلَهِي قَدْ مَدَّ إِلَيْكَ الْخَاطِئُ الْمُذْنِبُ يَدَيْهِ بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِكَ إِلَهِي قَدْ جَلَسَ الْمُسِي ءُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُقِرّا لَكَ بِسُوءِ عَمَلِهِ وَ رَاجِيا مِنْكَ الصَّفْحَ عَنْ زَلَلِهِ إِلَهِي قَدْ رَفَعَ إِلَيْكَ الظَّالِمُ كَفَّيْهِ رَاجِيا لِمَا لَدَيْكَ فَلا تُخَيِّبْهُ بِرَحْمَتِكَ مِنْ فَضْلِكَ إِلَهِي قَدْ جَثَا الْعَائِدُ إِلَي الْمَعَاصِي بَيْنَ يَدَيْكَ خَائِفا مِنْ يَوْمٍ تَجْثُو فِيهِ الْخَلائِقُ بَيْنَ يَدَيْكَ إِلَهِي جَاءَكَ الْعَبْدُ الْخَاطِئُ فَزِعا مُشْفِقا وَ رَفَعَ إِلَيْكَ طَرْفَهُ حَذِرا رَاجِيا وَ فَاضَتْ عَبْرَتُهُ مُسْتَغْفِرا نَادِما وَ عِزَّتِكَ وَ جَلالِكَ مَا أَرَدْتُ بِمَعْصِيَتِي مُخَالَفَتَكَ وَ مَا عَصَيْتُكَ إِذْ عَصَيْتُكَ وَ أَنَا بِكَ جَاهِلٌ وَ لا لِعُقُوبَتِكَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِنَظَرِكَ مُسْتَخِفٌّ وَ لَكِنْ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي وَ أَعَانَتْنِي عَلَي ذَلِكَ شِقْوَتِي وَ غَرَّنِي سِتْرُكَ الْمُرخَي عَلَيَّ فَمِنَ الْآنَ مِنْ عَذَابِكَ مَنْ يَسْتَنْقِذُنِي وَ بِحَبْلِ مَنْ أَعْتَصِمُ إِنْ قَطَعْتَ حَبْلَكَ عَنِّي فَيَا سَوْأَتَاهْ غَدا مِنَ الْوُقُوفِ [الْمَوْقِفِ ] بَيْنَ يَدَيْكَ إِذَا قِيلَ لِلْمُخِفِّينَ جُوزُوا وَ لِلْمُثْقِلِينَ حُطُّوا أَ فَمَعَ الْمُخِفِّينَ أَجُوزُ أَمْ مَعَ الْمُثْقِلِينَ أَحُطُّ وَيْلِي كُلَّمَا كَبُرَ سِنِّي كَثُرَتْ ذُنُوبِي وَيْلِي كُلَّمَا طَالَ عُمْرِي كَثُرَتْ مَعَاصِيَّ فَكَمْ أَتُوبُ وَ كَمْ أَعُودُ أَ مَا آنَ لِي أَنْ أَسْتَحْيِيَ مِنْ رَبِّي اللَّهُمَّ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ خَيْرَ الْغَافِرِينَ
پس گريه كن و صورت به خاك گذار و بگو ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَكَانَ وَ اعْتَرَفَ پس بگذار طرف راست رو را و بگو إِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ پس بگذار طرف چپ را و بگو عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يَا كَرِيمُ پس برگرد به حال سجود و بگو الْعَفْوَ الْعَفْوَ صد مرتبه مؤلف گويد كه اين مسجد از مساجد شريفه كوفه است و منسوب است به زيد بن صوحان كه از بزرگان اصحاب امير المؤمنين عليه السلام و از ابدال بشمار مي رفته و در جنگ جمل در ياري آن حضرت شهيد شده و اين دعا كه ذكر شد دعاي او بوده كه در نماز شب مي خوانده
و در نزديكي مسجد او مسجد برادرش صعصعه بن صوحان است كه او نيز از اصحاب امير المؤمنين عليه السلام و از عارفين به حق آن جناب و از بزرگان اهل ايمان است و چندان فصيح و بليغ بوده كه امير المؤمنين عليه السلام او را خطيب شحشح گفته و به مهارت در خطب و فصاحت در لسان او را ثنا فرموده و هم او را به قلت مئونه و كثرت معونه مدح نموده و در شبي كه آن حضرت از دنيا رحلت فرمود و فرزندان آن جناب جنازه نازنينش را از كوفه به نجف حمل نمودند صعصعه از جمله مشيعين بود و چون از كار دفن آن حضرت فارغ شدند صعصعه نزد قبر
مقدس ايستاد و مشتي از خاك برگرفت و بر سر خود ريخت و گفت پدر و مادرم فداي تو باد يا امير المؤمنين گوارا باد ترا كرامتهاي خدا اي ابو الحسن بتحقيق كه مولد تو پاكيزه بود و صبر تو قوي و جهاد تو عظيم بود و به آنچه آرزو داشتي رسيدي و تجارت سودمند كردي و به نزد پروردگار خود رفتي و از اين نوع كلمات بسيار گفت و گريه كرد گريه سختي و به گريه درآورد سايرين را و در حقيقت سر قبر آن حضرت مجلس روضه شد كه در آن دل شب منعقد گرديد و صعصعه بمنزله روضه خوان بود و مستمعين جناب امام حسن و امام حسين عليهما السلام و محمد بن الحنفيه و ابو الفضل العباس و ساير فرزندان و بستگان آن حضرت و چون اين كلمات بپايان رسيد روي به جانب امام حسن و امام حسين عليهما السلام و ساير آقازادگان كردند و ايشان را تعزيت و تسليت گفتند پس جملگي به كوفه مراجعت نمودند و بالجمله مسجد صعصعه از مساجد شريفه كوفه است و جماعتي امام زمان صلوات الله عليه را در ماه رجب در آن مسجد مبارك مشاهده كرده اند كه دو ركعت نماز كرده و اين دعا را خوانده اللَّهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ وَ الْآلاءِ الْوَازِعَةِ الدعاء و ظاهر عمل آن حضرت آن است كه اين دعا مخصوص اين مسجد شريف و از اعمال او است نظير دعاهاي مسجد سهله و زيد لكن چون در ماه رجب بوده كه آن حضرت اين دعا را خوانده اند احتمال داده شده كه شايد اين دعا از دعاهاي ايام رجب باشد و لهذا در كتب علما در اعمال ماه رجب نيز ذكر شده و ما نيز چون آن دعا را در اعمال رجب ذكر كرده بوديم به همان اكتفا كرديم به تكرار نپرداختيم طالبين به آنجا رجوع كنند إن شاء الله