اعني جناب ابو عمرو عثمان بن سعيد اسدي و جناب ابو جعفر محمد بن عثمان و شيخ ابو القاسم حسين بن روح نوبختي و شيخ جليل ابو الحسن علي بن محمد سمري رضي الله عنهم بدان كه از جمله تكاليف زوار در ايام توقف در بلده طيبه كاظمين رفتن به بغداد است بجهه زيارت اين چهار نايب خاص امام عصر صلوات الله عليه كه اگر هر يك از آنها در بلاد بعيده بودند سزاوار بود كه انسان منازل بعيده طي كند و رنج و تعب سفر كشد و به فيض زيارت آنها نايل گردد زيرا كه در ميان تمام اصحاب خاص ائمه عليهم السلام به بزرگي و جلالت قدر ايشان كسي نمي رسد قريب هفتاد سال به منصب سفارت و وساطت ميان امام عليه السلام و رعيت فايز شدند و بر دست ايشان كرامات بسيار و خوارق عادات بي شمار جاري گرديد و گفته شده كه بعضي از علما قائل به عصمت ايشان شده و مخفي نيست كه همچنانچه اين بزرگواران در حيات خود واسطه بودند ميان ولي عصر صلوات الله عليه و رعيت و از جمله مناصب ايشان رسانيدن عرايض و رقعه هاي حاجت خلق بود به آن حضرت حال نيز به همان منصب شريف مفتخرند و بايد رقاع حاجت كه در شدايد و سختي ها نوشته مي شود به توسط ايشان به آن حضرت برسد چنانكه در جاي خود معلوم گرديده و بالجمله فضايل و مناقب ايشان زياده از آن است كه ذكر شود و همين قدر براي ترغيب زوار به زياراتشان كافي است و اما كيفيت زيارت ايشان پس به نحوي است كه شيخ طوسي رحمة الله عليه در تهذيب و سيد بن طاوس رحمة الله عليه در مصباح الزائر ذكر كرده اند و نسبت داده اند آن را به جناب ابو القاسم حسين بن روح رحمه الله كه فرموده در باب زيارت ايشان كه سلام مي كني بر رسول خدا و بعد از او به امير المؤمنين و بر خديجه كبري و بر فاطمه زهرا و بر امام حسن و امام حسين و بر هر يك از ائمه عليهم السلام تا صاحب الزمان صلوات الله عليه پس مي گويي السَّلامُ عَلَيْكَ يَا فُلانَ بْنَ فُلانٍ و بجاي فلان بن فلان اسم صاحب قبر و پدرش را مي بري
أَشْهَدُ أَنَّكَ بَابُ الْمَوْلَي أَدَّيْتَ عَنْهُ وَ أَدَّيْتَ إِلَيْهِ مَا خَالَفْتَهُ وَ لا خَالَفْتَ عَلَيْهِ قُمْتَ خَاصّا وَ انْصَرَفْتَ سَابِقا جِئْتُكَ عَارِفا بِالْحَقِّ الَّذِي أَنْتَ عَلَيْهِ وَ أَنَّكَ مَا خُنْتَ فِي التَّأْدِيَةِ وَ السَّفَارَةِ السَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ بَابٍ مَا أَوْسَعَهُ [أَوْسَعَكَ ] وَ مِنْ سَفِيرٍ مَا آمَنَكَ وَ مِنْ ثِقَةٍ مَا أَمْكَنَكَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ اخْتَصَّكَ بِنُورِهِ حَتَّي عَايَنْتَ الشَّخْصَ فَأَدَّيْتَ عَنْهُ وَ أَدَّيْتَ إِلَيْهِ
پس برمي گردي و باز سلام مي كني بر رسول خدا تا صاحب الزمان عليه السلام پس از آن مي گويي
جِئْتُكَ مُخْلِصا بِتَوْحِيدِ اللَّهِ وَ مُوَالاةِ أَوْلِيَائِهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِمْ [أَعْدَائِهِ ] وَ مِنَ الَّذِينَ خَالَفُوكَ يَا حُجَّةَ الْمَوْلَي وَ بِكَ إِلَيْهِمْ [اللَّهُمَ ] تَوَجُّهِي وَ بِهِمْ إِلَي اللَّهِ [إِلَيْكَ ] تَوَسُّلِي
پس دعا مي كني و سؤال مي كني از حق تعالي آنچه را كه مي خواهي كه اجابت مي شود إن شاء الله